எதிர்ப்பைக் காட்ட, காலணியை வீசலாமா?

07.04.2009 அன்று தில்லியில் மத்திய உள்துறை அமைச்சர் ப.சிதம்பரம் மீது சீக்கியச் செய்தியாளர் ஜர்னைல் சிங், தன் காலணியை வீசியது, நாடு முழுவதும் பெரும் அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது. இது, 2008ஆம் ஆண்டு பாக்தாதில் அந்நாளைய அமெரிக்க அதிபர் புஷ் மீது இராக்கியத் தொலைக்காட்சிச் செய்தியாளர் முன்தாதர் அல்-ஜைதி தன் ஷூவை வீசியதோடு ஒப்பிடப்பட்டது.

இதைத் தொடர்ந்து 10.04.2009 அன்று ஹரியானா மாநிலம் குருஷேத்ரா தொகுதியில் தேர்தல் பேரணியின்போது காங்கிரஸ் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் நவீன் ஜின்டால் மீது காலணி வீச்சு நடந்தது. காங்கிரஸ் கொள்கைகளில் வெறுப்புற்ற ராம்குமார் என்கிற ஓய்வுபெற்ற பள்ளி ஆசிரியர், இந்தச் செயலில் ஈடுபட்டார்.

ஆந்திராவில் கடந்த வாரத்தில் சிரஞ்சீவியின் தம்பி பவன் கல்யாண் மீது சிலர் செருப்பும் முட்டையும் வீசியுள்ளனர். சில மாதங்களுக்கு முன் சிரஞ்சீவியின் மீதும் முட்டை வீசப்பட்டது.

1984இல் இந்திராகாந்தி படுகொலையைத் தொடர்ந்து 2700 சீக்கியர்கள் கொல்லப்பட்டனர். இந்தச் சம்பவம் தொடர்பாக, காங்கிரஸ் பிரமுகர் ஜெகதீஷ் டைட்லர் மீதும் குற்றம் சாற்றப்பட்டது. ஆனால், மத்திய புலனாய்வுக் கழகம், அவரைக் குற்றமற்றவர் எனக் கூறியது. இதற்குத் தன் எதிர்ப்பைத் தெரிவிக்கவே ஜர்னைல் சிங், தன் காலணியை வீசியதாகக் கூறியுள்ளார்.

இந்தச் சம்பவம் நடந்த போது ப.சிதம்பரம் நடந்துகொண்ட முறை, மெச்சத்தக்கதாய் இருந்தது. அந்த நிருபாரின் செயலைத் தாம் மன்னித்துவிட்டதாகவும் அவரை விட்டுவிடும்படியும் அவர் கேட்டுக்கொண்டார். அதன்படி அவர் மீது எந்த வழக்கும் பதிவாகவில்லை. மேலும் பத்திரிகையாளர் சந்திப்பை நாம் தொடர்வோம். உணர்ச்சிவசப்பட்ட ஒருவரின் செயல், ஒட்டுமொத்த பத்திரிகையாளர் சந்திப்பையும் கடத்திச் சென்றுவிடக் கூடாது என்று அவர் நிதானத்துடன் கூறினார்.

ஜர்னைல் சிங், 'தைனிக் ஜாக்ரன்' என்ற இந்தி நாளிதழில் பணியாற்றுகிறார். அந்த நாளிதழ், இந்த அவமானகரமான செயலுக்காக அவர் மீது ஒழுங்கு நடவடிக்கை எடுக்கப்படும் என அறிவித்துள்ளது.

இதற்கிடையே ஜர்னைல் சிங்குக்கு ரூ.2 லட்சம் வழங்கப்படும் என அகாலி தளம் அறிவித்துள்ளது. கடந்த 24 ஆண்டுகளாக நீதி மறுக்கப்படுவதால் சீக்கிய சமூகத்துக்கு ஏற்பட்டுள்ள ஏமாற்றத்தையே அவர் வெளிப்படுத்தினார். ஆதலால், அவருக்கு ரூ.2 லட்சம் வெகுமதி வழங்கப்படும் என அகாலி தளத் தலைவரும், தில்லி கவுன்சிலருமான மஞ்சிந்தர் சிங் சிர்சா கூறினார். இந்தப் பணத்தை அளிக்க பல்வேறு சீக்கிய அமைப்புகள் முன்வந்துள்ளன என்றும் அவர் கூறினார். முன்பு புஷ் மீது வீசப்பட்ட ஷூவுக்கும் கோடிக்கணக்கில் விலை பேசப்பட்டது. இப்படியான ஊக்குவிப்புகள், மிகவும் கவலை தருகின்றன. நாளை இதே போக்கில் பலர் கிளம்புவதற்கும் வாய்ப்பிருக்கிறது.

ஆனால் உண்மையில் தன் செயலுக்காக ஜர்னைல் சிங் வருத்தம் தெரிவித்துள்ளார். ப.சிதம்பரத்தை அடுத்த முறை சந்தித்தால் மன்னிப்பு கேட்பேன் என்றும் அவர் கூறியுள்ளார். வீடியோவை நன்றாகப் பாருங்கள், என் இலக்கு சிதம்பரம் கிடையாது. திறந்த வெளியை நோக்கித்தான் நான் வீசினேன். என் எதிர்ப்பைக் காட்டவே அவ்வாறு செய்தேன் என்றும் அவர் கூறியுள்ளார்.

இந்தச் சமயத்தில் வேறொன்றும் நினைவுக்கு வருகிறது. முன்பு ஒரு சமயம் தந்தை பெரியார் மீது ஒருவர் ஒரு செருப்பை வீசினார். அதற்கு அவர் கோபப்படாமல், 'ஒரு செருப்பை வைத்து நான் என்ன செய்வது? இன்னொரு செருப்பையும் வீசுங்கள். பயன்படுத்திக் கொள்கிறேன்' என்றார்.

செருப்பு வீசுவது போல், முட்டை வீச்சும் போராட்ட முறைகளில் ஒன்றாக விளங்குகிறது. அண்மையில் சென்னை உயர்நீதிமன்ற வளாகத்திற்கு வந்த ஜனதா கட்சித் தலைவர் சுப்பிரமணியன் சுவாமி மீது அழுகிய முட்டை வீசப்பட்டது. அதன் தொடர்ச்சியாக நடந்த சம்பவங்களால், பல வாரங்கள் நீதிமன்றப் பணிகள் முடங்கின.

சத்யம் நிறுவன அதிபர் ராமலிங்க ராஜூ, நிதி மோசடியில் ஈடுபட்டுக் கைதான சமயம். 'ராஜூ மீது முட்டை வீசுங்கள்; ஐபாட் பரிசு பெறுங்கள்' என ஓர் இணைய தளம், புதிய இணையவழி விளையாட்டை அறிமுகப்படுத்தியது. அதன்படி கணினித் திரையில் ராஜூவின் படம் அசைந்தபடி தெரியும். அங்கு, ராஜூ மீது குறிபார்த்து முட்டை வீச வேண்டும். அதிக முறைகள் சரியாக வீசி, அதிகப் புள்ளிகள் எடுத்தால், ஐபாட் பரிசு கிடைக்கும். இது, குறி பார்த்து வீசும் திறனைக் கூர்மைப்படுத்தும் விளையாட்டுதான் என்றாலும், ஒருவர் தன் கோபத்தை வெளிப்படுத்தவும் வாய்ப்பாகிறது. இதிலும் எதிர்ப்பு காட்டப்படுகிறது. அநாகரிகமாகத்தான். ஆனால், முதல் ஆதாயம், முட்டை மிச்சமாகிறது.

எதிர்ப்பைக் காட்ட எவ்வளவோ வழிகள் இருக்கும்போது, காலணியையும் முட்டையையும் வீசலாமா? நாம் கற்ற கல்வி இதுதானா? நம் பண்பாடு, ஒழுக்கம், நாகரிகம் ஆகிய அனைத்தும் எங்கே போயின?

துணிவிருந்தால் எதிர்ப்பு வாசகத்துடன் கையில் ஓர் அட்டையை ஏந்தி நிற்கலாமே! சிலர் போல், 'டி' சட்டையில் வாசகத்துடன் வலம் வரலாமே! கருப்புச் சட்டை அணிவது முதல் வாயைத் துணியால் கட்டிக்கொள்வது வரை எவ்வளவோ முறைகள் இருக்கத்தானே செய்கின்றன. பிறகு ஏன் இப்படி கோழைத்தனமான, வன்முறையான, அநாகரிக எதிர்ப்பு முறைகள்?

இந்தச் சூழ்நிலையில் காந்திய போராட்ட முறைகளின் ஆழமும் அர்த்தமும் நினைவுகூரத்தக்கவை. அறப் போராட்டம், ஒத்துழையாமை இயக்கம், மறியல், உண்ணா நோன்பு, கையொப்ப இயக்கம், அன்னியப் பொருட்கள் புறக்கணிப்பு.... என ஒவ்வொன்றிலும் பண்பு இருந்தது. தென்னாப்பிரிக்காவில் காந்தியடிகள் சிறையிலிருந்து வெளியே வந்த போது தன்னைச் சிறையில் அடைத்த அதிகாரி ஜெனரல் ஸ்மட்சுக்குத் தான் தைத்த செருப்பைப் பரிசாக அளித்தார்.

இன்னும் எவ்வளவு காலம் நாம் பின்னோக்கியே செல்வது?

======================================

நன்றி: சென்னை டைஜஸ்ட், ஏப்ரல் 10-26 2009